Suratun Sajdah (Suratul Sajdah aya ta 32 – Sujuda) ta siffanta wadanda suka yi tawassuli da sujjada, sannan kuma suka ce game da ladarsu:
Sabõda haka wani rai bai san abin da aka ɓõye musu ba, na sanyin idãnu, dõmin sakamako ga abin da suka kasance sunã aikatãwa.
Suratul 32:17 (Sajdah)
Suratul Rahman (suratu ta 55 – Mai falala) sau 31 daga aya ta 33 – 77 ta yi tambaya.
To, sabõda wanne daga ni’imõmin Ubangjinku kuke ƙaryatãwa?
Suratul Rahman 55:13 – 77
Idan irin waɗannan abubuwan farin ciki suna tanadin masu adalci, za mu yi tunanin cewa babu wanda zai yi musun irin wannan tagomashi daga wurin Ubangiji. Wannan kamar wauta ce. Amma Annabi Isa al Masih (A.S) ya koyar da wani misali domin ya koya mana cewa muna cikin haxarin qaryata waxannan ni’imomin Ubangiji. Da farko ɗan bita.
Mun ga Maganar Hukuma ta Annabi Isa al Masih (A.S) ta yadda cututtuka da ma dabi’a suka bi umarninsa. Ya kuma koyar game da Mulkin Allah . Annabawan Zabur da yawa sun rubuta game da Mulkin Allah mai zuwa . Isa ya gina kan wannan don ya koyar da cewa Mulkin ya ‘kusa’.
Da farko ya koyar da Huɗuba bisa Dutse , ya nuna yadda ’yan Mulkin Allah za su so juna. Ka yi tunanin baƙin ciki da mutuwa da rashin adalci da kuma firgicin da muke fuskanta a yau (kawai mu saurari labarai) domin ba ma sauraron koyarwarsa game da ƙauna. Idan rayuwa a cikin Mulkin Allah zai bambanta da rayuwar jahannama a wasu lokuta a wannan duniyar to muna bukatar mu bi da juna dabam – da ƙauna.
Misalin Babban Jam’iyyar
Tun da yake kaɗan ne suke rayuwa a hanyar da Isa al Masih (A.S) ya koyar, wataƙila kaɗan ne kawai za su karɓi Mulkin Allah. Amma wannan ba haka yake ba. Isa al Masih (A.S) ya koyar game da babban liyafa (biki) don nuna yadda faɗaɗa gayyata zuwa Mulki ta kai. Amma akwai karkatarwa. Wadanda muke ganin su ne aka fi gayyata (Shugabannin addini kamar limamai, da sauran mutanen kirki) sun rasa wannan biki.
Account na jam’iyyar
Injil yana cewa:
15Da jin haka, sai ɗaya daga cikin abokan cinsa ya ce masa, “Albarka tā tabbata ga wanda zai ci abinci a Mulkin Allah.”
16Amma ya ce masa, “Wani mutum ne ya shirya babban biki ya gayyaci mutane da yawa. 17Da lokacin biki ya yi, sai ya aiki bawansa yă ce wa waɗanda aka gayyata, ‘Ku zo, duk an shirya kome,’
18 Sai dukansu baki ɗaya suka fara kawo hanzari. Na farko ya ce masa, ‘Na sayi gona, lalle ne in je in gano ta. Ina roƙonka ka ɗauke mini,’
19 Sai wani ya ce, ‘Na sayi shanun noma guda goma, za ni in gwada su. Ina roƙonka ka ɗauke mini.’
20 Wani kuma ya ce, ‘Na yi aure, don haka ba zan iya zuwa ba.’
21 Bawan ya dawo ya ba ubangijinsa labari. Sai maigidan ya yi fushi, ya ce wa bawansa, ‘Fita maza, ka bi titi-titin birni da kwararo-kwararo, ka ɗebo gajiyayyu, da musakai, da makafi, da guragu.’
22 Sai bawan ya ce, ‘Ya ubangiji, abin da ka umarta duk an gama, amma har yanzu da sauran wuri.’
23 Sai ubangijin biki ya ce wa bawan, ‘Fita, ka bi gwadabe-gwadabe da hanyoyin karkara, ka rinjayi mutane su shigo, don a cika gidana. 24Ina gaya muku, ba ko ɗaya daga cikin mutanen da na gayyata a dā da zai ɗanɗana bikina ba.’ ”
Luka 14:15-24
Menene za mu iya koya daga wannan?
Dole ne mu sake kimanta fahimtar mu da aka yarda da su sau da yawa a cikin wannan labarin. Na farko, muna iya ɗauka cewa Allah ba zai gayyaci mutane da yawa zuwa cikin Mulkinsa ba (wato liyafa a cikin gida) domin bai sami mutane da yawa masu cancanta ba, amma hakan ba daidai ba ne. Gayyatar zuwa liyafa tana zuwa ga mutane da yawa. Jagora (Allah a cikin wannan misalin) yana son a cika liyafa. Hakan yana ƙarfafawa.
Amma akwai jujjuyawar da ba a zata ba. Kadan daga cikin baƙi a zahiri suna son zuwa, maimakon haka, sun ba da uzuri don kada su yi! Kuma ka yi tunanin yadda uzurin ba su da hankali. Wanene zai sayi shanu ba tare da ya fara gwada su ba kafin ya saya? Wanene zai sayi fili ba tare da ya fara duba shi ba? A’a, waɗannan uzuri sun bayyana ainihin manufar zukatan baƙi. Baƙi ba sa son Mulkin Allah amma suna da wasu abubuwa a maimakon haka.
A dai-dai lokacin da muke tunanin cewa watakila Jagoran zai yi takaicin rashin halartar liyafa ko kaɗan, akwai kuma wata karkata. Yanzu mutanen da ba za a iya yiwuwa ba, waɗanda dukanmu muka yi watsi da su a cikin tunaninmu cewa ba su cancanci a gayyace su zuwa babban biki ba suna samun gayyata. Waɗanda suke cikin “ tituna da tituna” da “hanyoyi da hanyoyin ƙasa” masu nisa, waɗanda “masu fama da talauci, guragu, makafi da guragu” – waɗanda muke yawan nisa da su – suna samun gayyata zuwa liyafa. Gayyata zuwa wannan liyafa ta wuce gaba kuma ta shafi mutane fiye da ku kuma da na yi tunanin zai yiwu. Jagoran liyafa yana son mutane a wurin kuma har ma zai gayyaci waɗanda mu da kanmu ba za mu gayyace su zuwa gidanmu ba.
Tambaya mai mahimmanci gare mu
Kuma waɗannan mutane suna zuwa! Ba su da wani abin sha’awa kamar gonaki ko shanu da za su raba soyayyarsu sai su zo wurin liyafa. Mulkin Allah ya cika kuma nufin Ubangiji ya cika!
Annabi Isa al Masih (A.S) ya ba da wannan misalin don mu yi tambaya: “Zan karɓi gayyata zuwa Mulkin Allah idan na samu?”. Ko kuwa sha’awa ko ƙauna za ta sa ku yi uzuri kuma ku ƙi gayyatar? Gaskiyar ita ce, ana maraba da ku a wannan liyafa ta Mulki, amma gaskiyar magana ita ce yawancinmu za mu ƙi gayyatar don dalili ɗaya ko wata. Ba za mu taɓa cewa ‘a’a’ kai tsaye ba don haka muna ba da uzuri don ɓoye ƙin yarda da mu. A ciki muna da wasu ‘ƙauna’ waɗanda suke tushen ƙin yarda da mu. A cikin wannan misalin, tushen ƙin yarda shine ƙaunar wasu abubuwa. Waɗanda Ubangiji ya fara gayyata sun fi son abin duniya (‘fila’, ‘shanu’ da ‘aure’) fiye da Mulkin Allah.
Misalin Imamin Addinin da Ba Ya Halatta
Wasu cikinmu suna son abubuwan duniya fiye da Mulkin Allah don haka za mu ƙi wannan gayyatar. Wasu daga cikin mu suna ƙauna ko kuma dogara ga cancantar mu na adalci. Haka nan Annabi Isa al Masih (A.S) ya koyar da haka a wani labarin inda ya yi amfani da wani shugaban addini irin na imami a matsayin misali:
9 Sai kuma ya ba da misalin nan ga waɗansu masu amince wa kansu, wai su masu adalci ne, har suna raina sauran mutane, ya ce, 10 “Waɗansu mutum biyu suka shiga Haikali yin addu’a, ɗaya Bafarisiye, ɗaya kuma mai karɓar haraji. 11Sai Bafarisiyen ya miƙe, ya yi addu’a ga kansa ya ce, ‘Ya Allah, na gode maka, da yake ni ba kamar sauran mutane nake ba, mazambata, marasa adalci, mazinata, ko ma kamar mai karɓar harajin nan. 12Duk mako ina azumi sau biyu. Kome na samu nakan fitar da zakka.’
13Mai karɓar haraji kuwa yana tsaye daga can nesa, bai yarda ya ɗaga kai sama ba, sai dai yana bugun ƙirjinsa, yana cewa, ‘Ya Allah, ka yi mini jinƙai, ni mai zunubi!’
14 Ina dai gaya muku, wannan mutum ya koma gidansa baratacce, ba kamar ɗayan ba. Don duk mai ɗaukaka kansa, za a ƙasƙantar da shi. Mai ƙasƙantar da kansa kuwa, ɗaukaka shi za a yi.”
Luka 18: 9-14
Ga Bafarisi (malamin addini kamar limami) wanda da alama ya zama cikakke a ƙoƙarinsa na addini. Azuminsa da zakkarsa sun ma fi buqata. Amma wannan limamin ya dogara ga adalcinsa. Wannan ba shine abin da Annabi Ibrahim (A.S) ya nuna ba da dadewa lokacin da ya sami adalci kawai ta wurin dogara ga alkawarin Allah . Hakika, mai karɓar haraji (sana’ar lalata a lokacin) cikin tawali’u ya roƙi jinƙai. Da yake da tabbaci cewa an yi masa jinƙai, ya koma gida ya ‘barata’ – dama tare da Allah – yayin da Bafarisi (imam), wanda muke ɗauka cewa ‘mai gaskiya ne a wurin Allah’ har yanzu ana lissafin zunubansa a kansa.
Don haka Annabi Isa al Masih (A.S) ya tambaye ni da kai – shin da gaske muke son Mulkin Allah? Ko kuwa sha’awa ce kawai a tsakanin sauran bukatu da yawa? Ya kuma tambaye mu abin da muke dogara da shi – cancantar mu ko rahamar Allah.
Yana da mahimmanci mu yi wa kanmu waɗannan tambayoyin da gaskiya domin in ba haka ba, ba za mu gane koyarwarsa ta gaba ba – cewa muna bukatar Tsabtace Ciki .